W przypadku jeśli między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia każdy z małżonków może żądać orzeczenia rozwodu. Rozwód może się odbyć za porozumieniem stron lub rozwód z winy jednego małżonka lub rozwód z winy obojga małżonków.
Rozwód z winy obojga małżonków to taki, w którym każde z małżonków przyczyniło się swoim zachowaniem do rozkładu pożycia a w konsekwencji, do rozpadu małżeństwa. Ustalenie winy ma wpływ na dopuszczalność orzeczenia rozwodu, a także czas trwania obowiązku alimentacyjnego na małżonka.
Mimo zupełnego i trwałego rozkładu pożycia rozwód nie jest dopuszczalny, jeżeli wskutek niego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków albo jeżeli orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.
Rozwód nie jest również dopuszczalny, jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę albo że odmowa jego zgody na jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.
Orzeczenie o winie rozkładu pożycia
Orzeczenie o winie, może mieć wyłącznie jedną z trzech postaci: oboje małżonkowie ponoszą winę rozkładu pożycia; albo jeden z małżonków ponosi winę rozkładu pożycia (tzw. wyłącznie winny rozkładu pożycia) albo żaden z małżonków nie ponosi winy rozkładu pożycia.
Sąd może zaniechać orzekania o winie tylko na zgodne żądanie małżonków. Żądanie lub zgoda na zaniechanie orzekania o winie mogą być zgłoszone lub cofnięte aż do chwili zamknięcia rozprawy w II instancji. W orzecznictwie ugruntowane jest, że winę w świetle art. 57 k.r.o. należy rozumieć tak, jak na gruncie KC. Za zawinione uznaje się działanie lub zaniechanie, będące wyrazem woli małżonka, które – na skutek naruszenia wynikających z przepisów prawa lub zasad współżycia społecznego obowiązków małżeńskich – doprowadziło do rozkładu pożycia małżeńskiego. W konsekwencji dla orzeczenia winy sąd powinien stwierdzić łącznie wystąpienie:
- po pierwsze, zupełnego i trwałego rozkładu pożycia małżeńskiego;
- po drugie, zawinionego zachowania małżonka;
- po trzecie, związku przyczynowego między tym zachowaniem
Rozwód z winy obu stron to taki, w którym każde z małżonków przyczyniło się swoim zachowaniem do rozkładu pożycia a w konsekwencji, do rozpadu małżeństwa. Należy pamiętać, że w takim orzeczeniu nie chodzi o to, czyje zachowanie bardziej doprowadziło do rozwodu. W praktyce wygląda tak, że jeden z małżonków rzeczywiście dopuścił się nieodpowiedniego zachowania względem drugiego małżonka, ale ten nie pozostał mu dłużny. Jego zachowanie było także nieodpowiednie. Nie poczynił żadnych kroków, aby ratować małżeństwo.
Rozwód z orzeczeniem o winie obu stron jest w sytuacji, gdy małżonkowie nie mają szans na uzasadnienie wyłącznej winy drugiego. Rozwód z winy obu stron jest najlepszym orzeczeniem, o jakie warto zabiegać.
Wskazanie jednego, czy obu małżonków jako winnych rozwodu lub też niewskazanie małżonka winnego, nie ma żadnego wpływu na podziału majątku. Należy mieć na uwadze, że sąd nie miarkuje winy, a zatem nie bada, który z małżonków przyczynił się bardziej a który mniej do rozpadu małżeństwa – jeżeli drugi z małżonków choć trochę przyczynił się do rozpadu pożycia, sąd orzeka winę obydwojga małżonków.
Warto pamiętać, iż choć w większości przypadków fakt orzeczenia o winie ma charakter głównie ambicjonalny, to jednak z rozstrzygnięciem, który z małżonków ponosi winę w rozpadzie małżeństwa wiążą się także konsekwencje finansowe.
Rozwód z winy jest bardzo poważną decyzją. Nasza kancelaria dzięki dużemu doświadczeniu może doradzić, jakie należy podjąć kroki w Państwa przypadku. Mecenas Maria Snopczyńska jest osobą doświadczoną , gdyż od wielu lat doradza w sprawach rodzinnych, rozwodowych, separacjach, alimentach, podziałach majątku. Zapraszamy do kontaktu z naszą kancelarią pod numerem telefonu 600 944 227.